Yozgatlı Olmak: Bir Kimlik mi, Bir Yük mü, Bir Gurur mu?

Otobüs terminalinde bavullar dizilmiş…

Yan yana duran gençler, kimisi ailesine sarılıyor, kimisi telefonda arkadaşlarıyla konuşuyor.

Üniversite kayıt dönemi bu yıl da binlerce Yozgatlı genci başka şehirlere yolcu ediyor.

O bavulların içinde sadece birkaç kıyafet yok; kökler, aileden öğrenilen değerler ve elbette Yozgatlı olma kimliği de var.

Ama mesele şu: Bu kimlik, gidilen yerde gururla mı taşınacak, yoksa önyargılardan çekinilip gizlenecek mi? Çünkü kökümüzü sakladıkça küçülüyor, dile getirdikçe büyüyoruz. “Ben Yozgatlıyım” demek, sadece bir şehir adı söylemek değil; bozkırın sertliğini, insanının samimiyetini, türkülerimizin hüznünü ve soframızın bereketini anlatmak demektir.

Yozgatlı olmak, Çamlık’ta yapılan bir pikniği, yaz akşamı sokak arasında kurulan sofraları, düğünlerde söylenen bozlakları, misafir geldiğinde sofraya koyulan son lokmayı hatırlatır. Bu yüzden yük değil, tam aksine insanın sırtına gururla aldığı bir değerdir.

Elbette bu şehrin acıları da var: Göç, işsizlik, geride kalan boş evler, unutulmaya yüz tutmuş gelenekler… Ama bütün bunlar kimliğimizi eksiltmiyor, tam tersine güçlendiriyor. Çünkü her gencin gururla söylediği “Ben Yozgatlıyım” cümlesi, aslında bu toprakların geleceğine atılmış en değerli imzadır.

Kimi için gurur, kimi için yük…

Ama en çok da bir kimliktir Yozgatlı olmak.

Ve bu kimlik, bize nereden geldiğimizi hatırlatırken, nereye gideceğimizi de gösterir.

Belki de asıl mesele şudur: Biz bu kimliği omzumuzda bir ağırlık gibi mi taşıyacağız, yoksa geleceğe uzanan bir gurur bayrağı gibi mi dalgalandıracağız?