Anneme Mektup...

Canım annem. 
Sen de dünyadaki diğer anneler gibi fedakarlığın ve sabrın sembolüsün.
Belki sen bazılarına göre daha fedakar ve daha sabırlısın.
Hani "anne olmadan anneni anlayamazsın" diye bir söz var ya. 
Bu söz o kadar haklı bir söz ki! 
Anneliğin henüz bebek dünyaya gelmeden önce başlayan bir serüven olduğunu  anne olan her kadın bilir.
Ki sen defalarca bu duyguyu tatmış birisin.
Her birimiz mizaç, huy, karakter, ve psikoloji olarak farklı çocuklardık. 
Ve sen bizimle hep ayrı ayrı baş etmek zorunda kaldın.
Özellikle benimle.
Ne kadar zor bir evlat olduğumu kabul ediyorum. Benimle olan sınavın gerçekten çok zordu. 
Ama sen bir gün olsun sevgini benden  eksiltmedin. 
Elbette şikayet ettiğin anlar olmuştur.
Ancak ne olursa olsun hiçbir zaman benden  vazgeçmedin. 
Şimdilerde ergenlik  denilen o dönem ben de çok uzun sürdü. 
Yıllarca aşırı hassas, duygusal ve bir o kadar da agresif bir kız çocuğuna sahiptin. Tabiki bu senin tercihin değildi.
Lakin kaderindi.
Bu süreci en iyi şekilde yönettiğin için sana sonsuz minnettarım.
"Senin evladında sana yapsın"  bedduasını hiç yapmamış olmalısın ki ben kendi kızımdan razıyım. 
Çünkü benim kızım beni hiçbir zaman üzmedi. 
Aksine hep çok mutlu etti. 
Ne yazık ki anne olmanın güzel tarafını ben. 
Zor olan yanını ise sen yaşadın. 
İşte bu yüzden senin anneliğin benim nazarımda daima çok ama çok kıymetli. 
Hiçbir zaman hiç kimseye "keşke benim annem" olsaydı gibi bir isteğim olmadı. Benim için olabilecek en güzel anne figürü sendin. 
İyi ki benim annemsin. 
İtiraf etmeliyim ki ben senin kadar tahammül sahibi biri değilm. 
Çünkü herkes normal, akıllı, uslu bir çocuğa annelik yapabilir. 
Önemli olan sabrının sınırlarını zorlayan bir evlada sabretmekti. 
Değerli olan her şeye rağmen sevgini hissettirebilmekti. Eşsiz olan senin o sahiplenici olan annelik duygu'nun hiç kaybetmemendi.
Bugün kendimi hala prenses gibi hissediyorsam bu senin gözlerinde  çocuk kaldığım içindir.
 Ve bugün senin doğum günün. 
Sana verebileceğim en güzel hediye bu satırlar olmalı. Çünkü ben sevgisini çok belli eden biri değilim. Vefalı bir evlat olduğum doğrudur. 
Ancak sevgiyi ifade etmek bambaşka bir şey.
Bugün küçücük yüreğimden kocaman haykırarak sana seslenmek istiyorum. 
Anne,  seni çok seviyorum. 
İyi ki doğdun. 
İyi ki varsın. 
Lütfen hiç eksilme ömrümüzden.
Öyle tahmin ediyorum ki şu an bu satırları okuyan pek çok çocuk ben. Bir çok annede sen. 
Annesini isteyerek ya da istemeyerek üzen tüm çocuklar adına bütün annelerden özür diliyorum. 
Ve özürsüz bile affedebilen o pamuk kalbinizden öpüyorum hepinizi.

Annenizin kıymetini bilmeniz dileğiyle. 

 Saygıyla kalın